18 Ağustos 2010 Çarşamba

asfalt dünya

off dedi gece off bir ışık nolur bir ışık göremiyorum etrafımı delireceğim şimdi.beynimi parçalıyor delireceğim düşüncesini düşünmek..
bir ışık verin bana nolur..Diye inledi gece gökyüzünde..
gökyüzünce..
bana öyle anlattı sayın gök!Gürledi hayince!
gece sen tam bir korkaksın dedi..korkaksın sen adam olmazsın..
adam olamazsın büyümen gerek evladım dedi gök..
ve gece ağlamaya başladı..yerler sırılsıklam ayaklarım yapışyapış oldu..
üzerimde yürüyenlere çamurlarımı bulaştırıyorum..
gece ağlamasa eğer hiç kimsenin ayakları çamur olmayacak..
ve kimse üzülmeyecek..
ama gece korkaktı dedi gök ve ağladı dedi bana gürleyerek..
ve ben korkumdan sesimi çıkartamadım..
kapadım dudaklarımı kapadım sımsıkı kapadım..
gecenin gözyaşlarını emdim iyice..
emdim dudaklarımla ve dayanamadım artık.
korkmak ve korkarak susmak
dayanılmaz bir hale geldi ve bende bıraktım gözyaşlarımı yeryüzüne..
ve binlerce insan sel dedi ona..
afet dedi..
affet dedim bende o insanlara affedin beni dayanamadım susmak yoruyor beni..
en sonunda kapattığım dudaklarımı hafifçe araladım..
içimde birikmiş nefret tohumlarını yeşerttim..
uzadılar içimden sinsice..
her birinin boyu nefretim kadar göğe..
ve gök bana şöyle dedi:sen ki ismi toprak olan sinsi şey..
alay etti benle umarsızca..
-sen ki korkaklığından yerin dibine kadar girmiş ana!
alay ediyor benle umarsızca..
-sen ne kadar kaçarsan kaç benden sana her zaman tependen bakacağım unutma!
dedi bana umarsızca..ve ben örtündüm asfaltımla..görmemek için o mavi gözlerini..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder